konstrukcja czesci drgajacej urzadzenia

Ze wzrostem więc masy drgającej maleje amplituda wychyleń. Dla utrzymania jej w granicach zadanej wielkości należy odpowiednio zwiększyć moment kinetyczny. Powoduje to konieczność wprowadzenia zwiększonych sił wzbudzania, mocniejszych konstrukcji wzbudników drgań i górnej części drgającej wibratora, zamocowania podkładów form i innych elementów, dając w efekcie dalsze zwiększenie masy drgającej. Powstaje trudny do rozwiązania technicznie i ekonomicznie problem odpowiedniego kształtowania urządzeń wibracyjnych do wibrowania objętościowego. Jest to przyczyną, że przy większych wyrobach stoły wibracyjne zastępuje się kozłami lub stojakami wibracyjnymi. Urządzenia do wibrowania objętościowego można sklasyfikować według odrębności konstrukcji, mechanizmu wzbudzania drgań i jego kinetyki, przeznaczenia i cech eksploatacyjnych, sposobu i źródła zasilania oraz charakteru uzyskiwanych drgań. I tak urządzenia te dzieli się według następując ych cech konstrukcyjnych i technologicznych: – obciążenie: małe – do 2 T, średnie od 2 do 5 T, duże od 5 do 20 T – konstrukcja części drgającej urządzenia: płytowa lub ramowa w stołach wibracyjnych, – belkowa – w kozłach wibracyjnych, punktowa – w stojakach wibracyjnych [hasła pokrewne: jaka wilgotność w domu, ile kosztuje malowanie ścian, stropy prefabrykowane ]