Opracowania z zakresu mechaniki gruntów

Milowymi krokami były opracowania Felleniusa (1934), Giersiewanowa (1934), Sokołowskiego (1942, 1960), Steinbrennera (1934), Terzaghiego (1943), Florina (1948), Taylora (1948), Skemptona (1954), Caquota, Korisela (1949) Meyerhofa (1953), Bishopa i Henkela (1962). W Polsce pierwszym poważniejszym opracowaniem z zakresu mechaniki gruntów była dysertacja doktorska Cz. Rusina, pod kierunkiem prof. W. Zenczykowskiego pt. „Badania teoretyczne i laboratoryjne gruntu jako elementu budowli”, Obroniona na Politechnice Warszawskiej w 1939 r. Pierwszą obszerniejszą publikacją była praca Z. Wiluna pt. „Gruntoznawstwo drogowe” (1947). Autorami kolejnych większych publikacji z zakresu mechaniki gruntów i fundamentowania byli: Pomianowski (1947), Piętkowski (1956, 1957), Hiickel (1957, 1959), Kisiel (1957), Wiłun (1958, 1962), Rossiński (1964), Piętkowski, Czarnota-Bojarski (1964), Jeske, Przedecki, Rossiński (1966), Koliis (1966), Kisiel, Lysik, Dmitruk (1966, 1969). Prawidłowe rozwiązanie każdego zadania z zakresu fundamentowania powinno być oparte na rozpatrzeniu konstrukcji budowli i podłoża jako całości konstrukcyjnej. Jeszcze obecnie warunek ten często nie jest spełniony, gdyż wymiarowanie fundamentów ogranicza sie w zasadzie do uwzględnienia dopuszczalnych obciążeń gruntów, ustalonych na podstawie danych empirycznych i niekiedy na podstawie próbnych obciążeń gruntu w dnie wykopu. Wartości dopuszczalnych obciążeń podłoża określa się, nie uwzględniając ani właściwości mechanicznych gruntu, ani rodzaju budowli i warunków jej eksploatacji. Praktyka budownictwa wykazała, że przekroczenie nośności podłoża wskutek wypierania gruntu spod fundamentów występuje bardzo rzadko, głównym natomiast niebezpieczeństwem dla konstrukcji jest zbyt duże i nierównomierne osiadanie jej fundamentów. Stąd wynika dążność do projektowania fundamentów z uwzględnieniem deformacji podłoża. Istnieją dwie możliwości rozwiązania tego zagadnienia: pierwsza polega na obliczaniu osiadania fundamentów bez uwzględnienia sztywności własnej konstrukcji budowli, dru g a na uwzględnieniu wpływu sztywności własnej budowli na rozkład naprężeń w odkształcalnym podłożu gruntowym, a więc i na osiadanie fundamentów budowli. [patrz też: schody z granitu cena, gazetka mrówka włocławek, ile kosztuje malowanie ścian ]