Nowoczesna architektura : Zachowanie miejsca na protest w Paryżu

Nowy plac rozciąga się teraz za historycznym posągiem, który wcześniej zajmował jego centrum. Obraz. Klemens Guillaume Po trzyletnim przeprojektowaniu, Place de la République w Paryżu ponownie otworzył w tym roku, powracając do regularnych protestów, które sprawiają, że jest to jedna z najważniejszych przestrzeni publicznych w Paryżu. Dla projektantów przestrzeni, agencji TVK, ważne było, aby nie naruszać tego, co wielu Paryżan uważa za swoje niezbywalne prawo do protestu – jednakże pozostało pytanie, w jaki sposób plac może być bardziej podatny na inne zastosowania w tym samym czasie. W tym artykule, pierwotnie opublikowanym przez Metropolis Magazine jako Miejsce dla Protestu , Veronique Vienne bada, w jaki sposób agencja TVK pozwoliła Paryżanom zjeść swoje ciasto i pozwolić im je zjeść. W Paryżu na placu de la Re odprawia się rytuały niezadowolenia politycznego. . publique. Jest to ulubione miejsce startu niezliczonych marszy definiujących demokrację w stolicy Francji. Ale zanim wyruszysz na ulicę w powolnej procesji, tłumy blokują ruch uliczny wokół esplanady, tworząc kratkę, która może okaleczyć miasto z Sacre. Coeur do Opéra ra. Tymczasem mieszkańcy dostają się do rozwinięcia banerów i krzyków sloganów. To legalna, dobra, czysta zabawa. No, już nie. Place de la Re. Publique, ulubione miejsce spotkań protestujących w Paryżu, ponownie otwarte po trzyletnim przeprojektowaniu. Obraz. Klemens Guillaume Dwóch młodych architektów, Pierre Alain Tre. Velo i Antoine Viger-Kohler, z agencji TVK w Paryżu, wygrało konkurs w 2010 roku, aby przeprojektować esplanadę. Przez trzy lata nieprzyjemne miejsce pracy, nowe Place de la Re. Publique jest w pełni sprawne. Ale Paryżanie muszą jeszcze zmierzyć się z przemianami. Wściekli napastnicy wciąż mogą się tam spotkać i robią to, ale nie mogą już przeszkodzić innym w prowadzeniu interesów. Miejsce proponuje nowy model demokracji uczestniczącej: podejście obejmujące wszystko, a nie przeszkadzające. Czy architekci zdradzili buntowniczego ducha tego miejsca. W centrum placu znajdowała się potężna spiżowa statua na monumentalnym cokole, symbol Republika Francuska. Zainaugurowany w 1883 r. Stał pośrodku węzła, na wyspie ruchu, otoczony samochodami ze złością negocjującymi ciasny krąg. Posąg wciąż tam jest, w tym samym miejscu, ale już nie w centrum tego wszystkiego, kontrolując geometrię przestrzeni. Architekci rozbudowali plac za nim, a nie przed nim. Zmarginalizowali oni 31-metrową postać alegoryczną, działającą jakby za plecami. To był radykalny wybór – posunięcie mające na celu deinstytucjonalizację placu, skutecznie zmieniając jego symboliczną orientację. Tam, gdzie ludzie gromadzili się pod czujnym okiem autorytetu – posągu – teraz przychodzą i odchodzą spokojnie, jak im się podoba. Posąg nadal funkcjonuje jako punkt zborny dla różnych grup politycznych . mówi Tre. velo. . Obecność demonstrantów nie wyklucza już jednak innych działań na stronie. Skaterzy, turyści, starzy ludzie, dzieci z rodzicami i pracownicy podczas przerwy na lunch mogą współistnieć z aktywistami broniącymi sprawy. Dziś, rzadko obsadzony plac to rozległa mozaika z delikatnie wypolerowanych betonowych bloków, gładka jak piasek na plaży w czasie odpływu . Jest to lśniąca pustka, która odzwierciedla paryskie niebo. Nacisk kładzie się na linie poziome. Wielka prostokątna esplanada północno-południowo-południowo-wschodnia, o ile wieża Eiffla jest wysoka, wydaje się nieograniczona, a jej obwód pozornie oddala się w dal poprzez niewielką mgiełkę. Rowerzysta obserwuje Paryż, kiedy siedzi na jednej z nowych ławek zainstalowanych na placu. Obraz. Klemens Guillaume Na jednym końcu, obok cala-głębokiego lustra kałuża, płaski, szklany-zamknięty pawilon z zamiataną wspornikową markizą służy jak kawiarnia .. Z drugiej strony niska drewniana platforma zapewnia wspólne miejsce do siedzenia. Z tyłu – po słonecznej stronie – dwa płytkie tarasy kompensują nieco wypukły profil placu. Dla miłośników poszukujących prywatności te dwie enklawy są obserwatoriami, z których można badać scenę. Każda część placu jest modulowana, aby dostosować się do różnych zastosowań i wydarzeń, od koncertów po turnieje. W jednym miejscu można wypożyczyć staromodne gry planszowe za darmo. W innym ludzie siedzą na schodach i otwierają swoje laptopy. Odrestaurowany, odnowiony i odrestaurowany pomnik działa jak belweder. Wokół cokołu, przekształconego w stoisko widokowe, pary tańczą w dzień iw nocy, w stylu sali balowej. Cicho, architekci osiągnęli zmianę paradygmatu. Zastąpiły one model więzienia Panopticon, w którym centralnie położony strażnik zatrzymuje pod stałą obserwacją innemu modelowi, w którym kontrola znajduje się w rękach mieszkańców, użytkowników i podatników – kalejdoskopowej istoty. na razie. Od czasu ponownego otwarcia Place de la Re. Publique w czerwcu 2013 r. Istniał tylko jeden przypadek polisy int
[patrz też: wyłączniki nadprądowe, domy z płyt betonowych, stacja uzdatniania wody domowa ]