Przekrój górnego zbrojenia narożnego, odniesiony do jednostki szerokości przekroju płyty, powinien w każdym kierunku równać się co najmniej połowie większego przekroju zbrojenia w środkowej części płyty. W jednoprzęsłowych płytach wolnopodpartych na obwodzie liczbę prętów dolnych w pasmach przypodporowych można zmniejszyć przez zakończenie co drugiego pręta zbrojenia przęsłowego (jedynie dla dużych rozpiętości), bądź też przez odgięcie co drugiego pręta do górnej warstwy płyty; drugie rozwiązanie jest szczególnie ważne, gdy podparcie płyty na obwodzie stwarza warunki częściowego zamocowania. Na długości l/a mniejszej rozpiętości należy w narożach dać u dołu zbrojenie prostopadle do dwusiecznej, w ilości na jednostkę długości dwusiecznej jak na jednostkę szerokości w przęśle. Radzieckie zalecenia dotyczące rozmieszczenia wkładek zbrojenia są nieco inne. Układ zbrojenia odpowiadający tym zaleceniom dla jednoprzęsłowej p łyty wolnopodpartej jest na obwodzie, natomiast przedstawiono typowe zbrojenie jednego z pośrednich pól płyty wieleprzęsłowej, gdzie wobec małej liczby prętów w skrajnych pasmach dano w górnych częściach naroży dodatkowe pręty w obu kierunkach. Read the rest of this entry »

Płyty koliste są często stosowane jako przekrycia konstrukcji o rzucie kolistym, jak koliste klatki schodowe, zbiorniki okrągłe, włazy okrągłe, silosy, wieże ciśnień itp. Płyty te o obwodowym bądź kolistym centrycznym oparciu stosuje się również jako dna zbiorników, komór silosowych, przy wieżach ciśnień i kominach. Fundamentowe płyty koliste są zwykle obciążone centrycznie usytuowanymi ryglami, które przekazują na płytę obciążenia ze slupów, bądź z ciągłej konstrukcji murowanej lub żelbetowej. W tym przypadku najbardziej właściwe jest projektowanie płyty jako pracującej na sprężystym podłożu. Przy osiowo symetrycznym obciążeniu płyty koliste odkształcają się symetrycznie. Read the rest of this entry »

W płytach o większych wymiarach należy wyodrębnić kilka stref w zależności od wielkości momentów zginających, stosując dla każdej z nich stały rozstaw prętów o przekroju obliczonym na maksymalny moment danej strefy. Zbrojenie górne na podporach żebrowych podzielono na 6 stref, na podparciu kolistym odgięto zbrojenie dolne i uzbrojono dodatkowo strefę środkową. Dolne zbrojenie przęsłowe, równolegle do wysokości trójkąta płyty równoramiennej podzielono na 3 strefy, zbrojenie zaś równoległe do podstawy trójkąta na 5 stref. Taki podział zbrojenia stosuje się zwykle przy spawanych zestawach wkładek zbrojeniowych. Wysokość obliczeniową w płytach trójkątnych wyznacza się, podobnie jak w płytach prostokątnych krzyżowo zbrojonych, przyjmując dolny rząd zbrojenia w przęśle dla kierunku o większym momencie przęsłowym. Read the rest of this entry »

Uwagi ogólne. Pierwsze stropy prefabrykowane posiadały tylko prefabrykowane żebra; a pozostałą część stropu betonowano na budowie (strop Isteg, por. 3.2.2.5). Obecnie stosowane stropy składają się z żeber prefabrykowanych, pustaków oraz z betonu uzupełniającego nad pustakami lub między żebrami i pustakami (np. strop DMS). Read the rest of this entry »