Stopy grupowe pod kilka słupów

W przypadku gęstej siatki słupów, dających duże powierzchnie fundamentów (ze względu na duże naciski lub małe normowe obciążenia jednostkowe podłoża), konstruuje się stopy grupowe pod kilka słupów. Przykłady kształtowania stopy pod 3, 4, 5 i 6 słupów. Schemat obliczeń statycznych nie jest tu już tak prosty, jak dla dwu słupów. W przybliżeniu fundament grupowy pod więcej niż dwa słupy należy traktować jako składający się z ukrytych belek biegnących wzdłuż osi słupów. Pozostałą część fundamentu przyjmuje gię jako płyty oparte na tych belkach. Z tego wynika, że największa powierzchnia fundamentu powinna być skupiona wokół prostych łączących osie słupów. Odstępstwo od takiego obliczenia, gdzie starano się tak dobrać powierzchnię rzutu stopy, aby jej środek ciężkości pokrywał się z miejscem przyłożenia wypadkowej obciążeń ze wszystkich słupów. Oprócz obliczonego zbrojenia wzdłuż wydzielonych belek i płyt stopy szeregowej należy wziąć pod uwagę potrzebę zbrojenia dodatkowego wynikającego z utwierdzenia słupów w stopie i nierównomiernego rozkładu oddziaływań gruntu pod stopą. W przypadku stopy szeregowej, obciążonej trzema słupami w jednym szeregu, odległymi od siebie 0 11 i 12, równomierny nacisk na grunt uzyskuje się przez odpowiednie dobranie. Dla stopy prostokątnej jej długość określa wzór. Mając określone wymiary stopy I i b ustala się wielkości pomocnicze: W oparciu o równanie trzech momentów określa się długości wsporników ał i qb — (al 11, 12), Momenty podporowe wynoszą: 8(1+i) a MA—qb—, Mc=qb. Momenty przęsłowe oblicza się jak dla belki dwuprzęsłowej ze wspornikami. Powierzchnię ścięcia ławy F określa wzór 2 cosa gdzie: a — kąt rozchodzenia się naprężeń spowodowanych naciskiem słupa, wysokość stopy [więcej w: Drzwi wejściowe, drzwi wewnętrzne, ogrodzenia betonowe ]