Przekrój górnego zbrojenia narożnego, odniesiony do jednostki szerokości przekroju płyty, powinien w każdym kierunku równać się co najmniej połowie większego przekroju zbrojenia w środkowej części płyty. W jednoprzęsłowych płytach wolnopodpartych na obwodzie liczbę prętów dolnych w pasmach przypodporowych można zmniejszyć przez zakończenie co drugiego pręta zbrojenia przęsłowego (jedynie dla dużych rozpiętości), bądź też przez odgięcie co drugiego pręta do górnej warstwy płyty; drugie rozwiązanie jest szczególnie ważne, gdy podparcie płyty na obwodzie stwarza warunki częściowego zamocowania. Na długości l/a mniejszej rozpiętości należy w narożach dać u dołu zbrojenie prostopadle do dwusiecznej, w ilości na jednostkę długości dwusiecznej jak na jednostkę szerokości w przęśle. Radzieckie zalecenia dotyczące rozmieszczenia wkładek zbrojenia są nieco inne. Układ zbrojenia odpowiadający tym zaleceniom dla jednoprzęsłowej p łyty wolnopodpartej jest na obwodzie, natomiast przedstawiono typowe zbrojenie jednego z pośrednich pól płyty wieleprzęsłowej, gdzie wobec małej liczby prętów w skrajnych pasmach dano w górnych częściach naroży dodatkowe pręty w obu kierunkach. Read the rest of this entry »

Płyty koliste są często stosowane jako przekrycia konstrukcji o rzucie kolistym, jak koliste klatki schodowe, zbiorniki okrągłe, włazy okrągłe, silosy, wieże ciśnień itp. Płyty te o obwodowym bądź kolistym centrycznym oparciu stosuje się również jako dna zbiorników, komór silosowych, przy wieżach ciśnień i kominach. Fundamentowe płyty koliste są zwykle obciążone centrycznie usytuowanymi ryglami, które przekazują na płytę obciążenia ze slupów, bądź z ciągłej konstrukcji murowanej lub żelbetowej. W tym przypadku najbardziej właściwe jest projektowanie płyty jako pracującej na sprężystym podłożu. Przy osiowo symetrycznym obciążeniu płyty koliste odkształcają się symetrycznie. Read the rest of this entry »

W płytach o większych wymiarach należy wyodrębnić kilka stref w zależności od wielkości momentów zginających, stosując dla każdej z nich stały rozstaw prętów o przekroju obliczonym na maksymalny moment danej strefy. Zbrojenie górne na podporach żebrowych podzielono na 6 stref, na podparciu kolistym odgięto zbrojenie dolne i uzbrojono dodatkowo strefę środkową. Dolne zbrojenie przęsłowe, równolegle do wysokości trójkąta płyty równoramiennej podzielono na 3 strefy, zbrojenie zaś równoległe do podstawy trójkąta na 5 stref. Taki podział zbrojenia stosuje się zwykle przy spawanych zestawach wkładek zbrojeniowych. Wysokość obliczeniową w płytach trójkątnych wyznacza się, podobnie jak w płytach prostokątnych krzyżowo zbrojonych, przyjmując dolny rząd zbrojenia w przęśle dla kierunku o większym momencie przęsłowym. Read the rest of this entry »

Uwagi ogólne. Pierwsze stropy prefabrykowane posiadały tylko prefabrykowane żebra; a pozostałą część stropu betonowano na budowie (strop Isteg, por. 3.2.2.5). Obecnie stosowane stropy składają się z żeber prefabrykowanych, pustaków oraz z betonu uzupełniającego nad pustakami lub między żebrami i pustakami (np. strop DMS). Read the rest of this entry »

Zasadniczymi elementami składowymi stropu DMS są: a) prefabrykowane belki żelbetowe , b) pustaki międzybelkowe oparte na występach w belkach oraz c) beton pachwinowy, układany na budowie pomiędzy pustakami i belkami i łączący elementy stropu w monolityczną całość. Spodnia powierzchnia stropu pokrywana bywa tynkiem. Jako zalety stropu należy wymienić: możność stosowania tego stropu masowo w budownictwie mieszkaniowym oraz wyeliminowanie drewna. Wadami stropu są: a) duża wysokość konstrukcyjna, b) duża objętość betonu pachwinowego, co uzależnia wykonywanie stropu od stanu pogody i opóźnia wykorzystanie pełnej nośności stropu. Obciążenia działające na strop DMS należy przyjmować wg normy. Read the rest of this entry »

W środku płyty ani momenty promieniowe, ani też styczne nie są równe zeru, a przepuszczenie prętów przez środek płyty jest na ogół niemożliwe ze względu na brak miejsca. Trudności tej można zaradzić zastępując zbrojenie promieniowe krzyżowym przez załamanie co drugiego pręta promieniowego raz w jednym, raz w drugim kierunku prostopadłym do pierwszego. Załamania te powinno się wykonywać na silniejszej wkładce pierścieniowej, do której należy przyspawać pręty w miejscach załamania. Przy takim zbrojeniu płyty przekrój wkładek w jej środku jest większy od obliczonego, nadwyżka ta jednak kompensuje odbiegający od teoretycznego kierunek zbrojenia. Taki układ prętów w środku płyty ma tę wadę, że w miejscach zagięć wkładek powstają duże siły poziome, przekazujące się na pręt pierścieniowy. Read the rest of this entry »

Stropy te odznaczają się łatwą technologią wykonania, niewiele odbiegającą od wykonania tradycyjnego oraz oszczędnością zużycia stali i betonu. Ciężar płyty stropowej waha się od 1,5+2,5 T. Konstrukcja płyty stropowej składa się z podłużnych żeber nośnych (w kierunku rozpiętości), z podporowych żeber wieńcowych (prostopadłych do poprzednich) i z żeber rozdzielczych. Odległość między żebrami podłużnymi wynika wtedy z wymiaru pustaka Akermana, a szerokość płyt wynosi 100, 131, 162 i 193 cm. Płyta stropowa może mieć w kierunku szerokości 5, 4 lub 3 rzędy pustaków. Read the rest of this entry »

Read the rest of this entry »

Read the rest of this entry »

METODY FORMOWANIA Z ZASTOSOWANIEM WIBROWANIA ORAZ STOSOWANE URZĄDZENIA WIBRACYJNE 6.1. Formowanie przy wibrowaniu objętościowym 6.1.1. Wiadomości ogólne Obecnie w przemysłowej produkcji budowlanej jedną z podstawowych metod zagęszczania, stosowaną w procesie formowania elementów betonowych, jest wibrowanie objętościowe. W metodzie tej elementy prefabrykowane wibrowane są na stołach, stojakach lub kozłach wibracyjnych. Wypełniona mieszanką betonową forma poddawana jest drganiom (wibracji) w taki sposób, żeby możliwie wszystkie punkty formy (a w tym i podkładu) miały praktycznie jednakowy kierunek i amplitudę drgań. Read the rest of this entry »